Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu, założona przed 1246 rokiem, jest najstarszą parafią w mieście i obecnie należy do dekanatu raciborskiego w diecezji opolskiej. Jej historia sięga czasów, gdy Racibórz, założony przez księcia Kazimierza I na prawie flamandzkim, zyskał status parafii oraz kościół parafialny. Pierwszy znany proboszcz pojawił się w 1286 roku, a w 1416 roku przeniosła się tutaj kapituła kolegiacka. W parafii znajdują się także kościół pw. Ducha Świętego, zbudowany przez Dominikanki w 1335 roku, oraz kościół pw. św. Jakuba Starszego, mający swoje korzenie w klasztorze dominikańskim z XIII wieku. Kościół św. Jakuba przeżył sekularyzację i mimo planów jego rozbiórki w XIX wieku, dzięki staraniom proboszcza Jana Nepomucena Zolondka, pozostał zachowany dla wiernych. Warto zauważyć, że w latach 1945-1947 kościół był odbudowywany po zniszczeniach II wojny światowej, które dotknęły jego dach i wnętrze. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP, położony w południowym narożu rynku, reprezentuje gotycki styl architektoniczny i zachował swój obecny kształt od gruntownej przebudowy po pożarze w 1300 roku. Charakteryzuje się trójprzęsłową nawą oraz wysmukłymi proporcjami wewnętrznymi, podkreślonymi ostrołukowymi oknami. Kościół wielokrotnie przeszedł zniszczenia, w tym w 1945 roku, gdy ucierpiały dach i wnętrze. Jego odbudowa trwała do 1959 roku, a w 2005 roku obchodzono 800-lecie istnienia. Parafia była kierowana przez wielu proboszczów, wśród których należy wymienić ks. Bronisława Gałońskiego i ks. Marian Jana Obruśnika. Ciekawostką jest, że kościół dominikański, używany do dziś, przeznaczony był do odprawiania nabożeństw w języku polskim na mocy postanowień z 1811 roku. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny stanowi istotny element dziedzictwa kulturowego Raciborza, łącząc historię z architekturą i tradycjami lokalnej społeczności.