Baranów Sandomierski

Baranów Sandomierski to gmina miejsko-wiejska w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, z siedzibą w mieście Baranów Sandomierski. Gmina ma bogatą historię, w której szczególną uwagę należy zwrócić na honorowe obywatelstwo przyznane staroście tarnobrzeskiemu Tadeuszowi Lenowi w 1938 roku oraz włączenie sołectwa Nagnajów do gminy z dniem 1 października 1976 roku, a następnie jego przejęcie przez Tarnobrzeg w 1992 roku. Baranów Sandomierski leży w Kotlinie Sandomierskiej, a najmniej 60% jej powierzchni to użytki rolne, 21% natomiast to tereny leśne. Gmina jest przecięta przez rzekę Wisłę i kilka innych mniejszych cieków wodnych, w tym Babulówkę i Trześniówkę. W krajobrazie gminy wyróżniają się sztuczna Zwałka Dąbrowicka oraz Łysa Góra – najwyższe wzniesienie naturalne gminy. W gminie znajdują się złoża siarki oraz obszary chronione w ramach sieci Natura 2000, takie jak Stawy Krasiczyńskie. Na terenie gminy funkcjonują także użytek ekologiczny Wiślisko pod kopcem oraz część obszaru Natura 2000 Tarnobrzeska Dolina Wisły. W Baranowie Sandomierskim funkcjonują seniorskie kluby piłkarskie, a także Gminna Akademia Sportu, która prowadzi sekcje lekkoatletyki, piłki nożnej oraz kajakarstwa. W 2010 roku gminę zamieszkiwało 12 066 osób, a na jednego mieszkańca przypadał średni dochód wynoszący 3 275,16 zł. Gmina sąsiaduje z wieloma innymi gminami, a jej struktura społeczna i infrastruktura sportowa świadczą o dynamicznym rozwoju regionu.